Van wie is een lijk?

wie heeft zeggenschap over de uitvaart
wie heeft zeggenschap over de uitvaart?

Van wie is een lijk?
wie heeft zeggenschap over de uitvaart

Pauline Baijer schreef de column ‘Van wie is een lijk?’ Een interessant onderwerp, omdat er tegenwoordig veel aandacht wordt geschonken aan het thema De Dood. Wij mensen worden opgeroepen om onze persoonlijke uitvaartwensen over kist, kerk en cake op te schrijven in een wilsbeschikking. En elke uitvaartverzorger weet dat de wens van de overledene leidend is.

Wilsbeschikking

Kun je op een wilsbeschikking ook aangeven wie er wel of niet op jouw uitvaart mogen komen? Wat als er spanningen zijn tussen diverse gezinsleden; broers en zussen die ruzie hebben, kinderen uit samengestelde gezinnen die elkaar niet willen zien, een onterfde zoon/dochter. Het antwoord daarop is niet gemakkelijk. In de wet staat niet van wie een lijk eigenlijk is. Het valt niet onder het erfrecht, dus hebben de erfgenamen geen zeggenschap over de invulling van de uitvaart.

‘wie betaalt, die bepaalt’

In de praktijk richt je je als uitvaartbegeleider tot de opdrachtgever, die meestal de beslissende stem heeft. Want ‘wie betaalt, die bepaalt’. Toch worden de kosten van de uitvaart vaak betaald uit de nalatenschap, dus indirect door de erfgenamen. Dus zouden de erfgenamen overeenstemming moeten bereiken over de uitvaart. Maar ja, die broer/zus/zoon/dochter die er niet bij mag zijn, wordt niet betrokken bij het regelen van de uitvaart.

Als uitvaartverzorger word je hiermee geconfronteerd. Wie heeft de opdracht de verstoten/onterfde broer of zus te informeren? Of de kinderen van de partner die nu is overleden en die al jaren geen contact meer met hen had? Kun je hen weigeren op de uitvaart? Wie bepaalt of de ex van de overledene de uitvaart mag bezoeken? Geef je de minnares gelegenheid afscheid te nemen, na het rouwbezoek desnoods zonder toestemming van de opdrachtgeefster?

Wellicht een tip voor de overheid om haar campagne uit te breiden met dergelijke ethische dilemma’s. Want daar wordt inderdaad meestal ‘OVERHEEN GEPRAAT’.